18 Ιουλίου 2007

Με τα δικά μου μάτια...

Aγαπώ τα ζώα και αγαπώ την θάλασσα εξίσου και ότι έχει σχέση με αυτήν.
Απο τον ημερήσιο τύπο έμαθα ότι την Κυριακή 8 Ιουλίου 2007 δύο αθλητές θα "τολμούσαν" να κάνουν αυτό το μεγάλο ταξίδι κολυμπώντας επι 10περίπου ώρες για να καλύψουν την απόσταση των 17 ναυτικών μιλίων( 1 ναυτικό μίλι= 1852 μέτρα) που χωρίζει την Μηλίνα που βρίσκεται 50 περίπου χιλιόμετρα οδικώς απο το Βόλο. Απο τον φίλο μου το Γιώργο Βογιατζή έμαθα ότι με το ιστιοπλοϊκό σκάφος του SOLARIS θα συνόδευε τα παιδιά αυτά σε όλη την προσπάθεια τους.
Με το Γιώργο μας ενώνει μια μεγάλη φιλία και ένα μεγάλο πάθος για την Ιστιοπλοϊα. Τρέχουμε μαζί στο τοπικό πρωτάθλημα αγώνων ιστιοπλοϊας Ανοικτής Θάλασσας που διοργανώνει κάθε χρόνο ο ΙΟΒΑΘ ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Ανοικτής Θάλασσας Θεσσαλίας.
Απεφάσισα να τον συνοδεύσω για να θαυμάσω απο κοντά την υπέροχή αυτή προσπάθεια αυτών των 2 αθλητών.Ξεκινήσαμε το Σάββατο 7 Ιουλίου 2007 στις 10.30 το πρωι για το νησί του Παλαιού Τρίκερι με τελικό προορισμό την Μηλίνα.
Λύσαμε τους κάβους και βάλαμε πλώρη για την έξοδο του λιμανιού αφήνοντας πίσω μας την πόλη του Βόλου πουΣάββατο πρωί άρχιζε να ξυπνάει.


Εξω από το κορδόνι και αφού αφήσαμε στα αριστερά μας το Φανάρι της μπούκας του λιμανιού κοντά στο Μπούρτζι μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε. Η Αργώ και το πλήρωμα της. Η Αργώ είναι μια τριήρης με 50 κουπιά που ναυπηγήθηκε το 2006 στο Βόλο στα πρότυπα της αρχαίας Αργούς που χρησιμοποίησαν οι Αργοναύτες για να φέρουν το χρυσόμαλλο δέρας από την μακρινή Κολχίδα στην Μαγνησία. Ευελπιστούμε την επόμενη χρονιά και να καταφέρουμε και εμείς οι σύγχρονοι ¨Ελληνες να κάνουμε το ίδιο. Ήδη κωπηλάτες απο όλη την Ελλάδα προπονούνται για αυτό το εγχείρημα.

Αφήσαμε στα αριστερά μας το λόφο της Γορίτσας και βάλαμε πλώρη για τα Μικρά.
Τα Μικρά είναι τρία μικρά νησάκια νοτιοδυτικά του νησιού Παλαιό Τρίκερι στην έξοδο του Παγασητικού κόλπου.

Ταξιδεύοντας με την μηχανή απομακρυνθήκαμε γρήγορα απο τις ακτές και με την πλώρη μας να δείχνει στο Φάρο-Φανάρι του Τρικερίου αρχίσαμε να μετράμε τα μίλια που αφήναμε πίσω μας όταν ο δυνατός θόρυβος απο τις μηχανές του Φέρρυ που μας προσπέρασε ήρθε να αναστατώσει τις σκέψεις μας.

Η θάλασσα "λάδι" και μόνο μικρές "ρέφλες" όπως λέμε εμείς στην ιστιοπλοία, δηλαδή ρυτίδιασμα της θάλασσας να διακόπτουν το λείο αυτού του απέραντου γαλάζιου.
Είναι αυτές που τώρα εμφανίζονται εδώ και μετά απο λίγα λεπτά εκεί ποιό μακρυά.

Η πλώρη μας όμως σχίζει αυτό το υπέροχο πανί δημιουργώντας άσπρους αφρούς που χάνονται στην πρύμνη μας.

Μετά από τρεις περίπου ώρες να ....τα Μικρά μπροστά μας....ξεπροβάλλουν μέσα από την θάλασσα, με την χαμηλή βλάστηση και το απόκρημνο των ακτών.Ο Γιώργος στο τιμόνι μου εξηγεί ότι το πέρασμα ανάμεσα τους είναι επικίνδυνο γιατί έχει ρηχάδες...



Κάνοντας το γύρο αποφασίζουμε να σταματήσουμε στην μικρή αγκάλη που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά από το μεγαλύτερο των νησιών.
Σαλπάρωντας απο τα Μικρά βάλαμε πλώρη για το νησί Παλαιό Τρίκερι.Πλησιάζουμε το νησί απο την Νοτιοδυτική πλευρά, κατάσπαρτο απο ελαιόδεντρα και το Μοναστήρι της Παναγίας στην κορυφή.Για να φτάσουμε στη χώρα θα πρέπει να παραπλεύσουμε τον κάβο που ξετυλίγεται μπροστά μας.






Δεν υπάρχουν σχόλια: